Fryderyk Chopin skomponował Grand duo concertant E-dur na wiolonczelę i fortepian we współpracy ze znajomym francuskim wiolonczelistą, Augustem Franchommem, na przełomie lat 1832–1833. Ten niezwykle popularny w swoim czasie duet instrumentalny reprezentuje wirtuozowsko-sentymentalny styl brillant i stanowi parafrazę kilku tematów z opery Robert Diabeł Giacomo Meyerbeera.

Sonata d-moll op. 9 na skrzypce i fortepian Karola Szymanowskiego powstała w roku 1904 w Berlinie. Uważana jest za jedno z pierwszych dzieł wczesnego okresu twórczości, w którym ujawniły się w pełni cechy indywidualnego stylu kompozytora. Z kolei Pieśń Roksany, pochodząca z ukończonej dwadzieścia lat później opery Król Roger, to ekstatyczna wokaliza o wyraźnie orientalnym charakterze.

Grave na wiolonczelę i fortepian to kompozycja, którą Witold Lutosławski skomponował w 1981 roku dla uczczenia pamięci muzykologa Stefana Jarocińskiego. W utworze tym wykorzystał motywy z opery Peleas i Melizanda Claude’a Debussy’ego.

II Sonata g-moll op. 63 na wiolonczelę i fortepian Mieczysława Wajnberga skomponowana została w roku 1959 na prośbę zaprzyjaźnionego z kompozytorem sławnego rosyjskiego wiolonczelisty, Mścisława Rostropowicza. Ten trzyczęściowy utwór reprezentujący styl neoklasyczny cechuje bogactwo inwencji melodycznej i środków ekspresji.

Wykonawcy:
FudalaRot Duo:
Wojciech Fudala wiolonczela
Michał Rot fortepian