Zobaczymy prace będące kontynuacją wieloletniej praktyki malarskiej Krzysztofa Klimka. Tematem przewodnim jest portret Polski, o ile taki jest możliwy do wyobrażenia i do wykonania. Wiele lat temu przyszła do artysty myśl, że najprostszym, trochę staromodnym sposobem jest ustawienie płótna naprzeciw motywu, który chcemy uwiecznić. W ten sposób cała maszyneria pracowni niejako redukuje się do tego miejsca i tego momentu, w którym wszystkie siły są skoncentrowane, aby powstał obraz. Cała historia sztuki aktualizuje się w podejmowanych kolejnych decyzjach zmierzających do zamknięcia obrazu.

Małe miasteczko, przedmieście, wieś, miejsce o nieokreślonej przynależności do jednostek osiedleńczych. Tereny na granicy peryferii, znajdujące się poza głównym obiegiem, wymykają się łatwym ocenom. Namalowane lub ujęte obiektywem aparatu fotograficznego, dzięki innemu spojrzeniu zyskują nowe wartości. Aleksander Maciak, architekt i współtwórca zespołu Archipolo przedstawi alternatywną narrację o polskiej przestrzeni drugoplanowej. Mimo że sposób badania i analizy grupy różnią się od wrażliwego, panoramicznego spojrzenia Krzysztofa Klimka, łączy je jedno – zamiłowanie do wypartego kontekstu.