Wystawa koncentruje się na dwóch rodzajach sztuki walki pencak silat, które są praktykowane w regionie Minangkabau (Sumatra Zachodnia): ulu ambek i silat galombang.

Pauleh w języku ludzi Minangkabau oznacza łącznik, ogniwo lub miejsce. To także pleciona, bambusowa mata, która pełni, rolę sceny dla pokazów ulu ambek. Wykonawcy ulu ambek prawie nigdy nie dotykają się nawzajem. Prezentują techniki ataku i obrony na odległość. Jest to wyrafinowana sztuka, z którą łączą się także rytualne powitania widzów i walczących ze sobą.

Drugi rodzaj walki pencak, silat to silat galombang, wykonywany w celu uhonorowania gości podczas różnych uroczystości. Pojawiają się wówczas dwie grupy wykonawców sztuki walki – jedna reprezentuje gospodarza, a druga gościa. Atakują i unikają siebie ,nawzajem zachowując dystans, a kiedy się do siebie zbliżają są, zatrzymywani przez osobę, niosącą naczynie zawierające sirih – tradycyjną używkę będącą wyrazem gościnności.

Pencak silat jest symbolem kultury minangkabau, w której głównymi wartościami są relacje społeczne i braterstwo. W 2019 r. został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO.

Edy Utama urodził się w Lubuk Sikaping na Sumatrze Zachodniej w 1959 roku. Studiował na wydziale kinematografii w Instytucie Sztuki w Dżakarcie (LPKJ-IKJ, 1979-1981). Jest popularyzatorem kultury minangkabau, pisarzem, artystą sztuk performatywnych, kuratorem festiwali i fotografem. Za swoją działalność nagrodzony był między innymi przez gubernatora Sumatry Zachodniej, burmistrza Padangu, Agencję Rozwoju Ideologii Pancasila. Jego fotografie były prezentowane na wystawach w Indonezji, Niemczech, Japonii i na Hawajach.