Edna Baud w swoich najnowszych pracach eksploruje napięcie między odejściem od materialności a jej nieuniknionym powrotem. Każdego dnia płynnie przyjmujemy tożsamość użytkowników technologii, tracąc świadomość jej materialnych fundamentów. Najwyżej cenimy rozwiązania lekkie, niewidoczne, instynktowne, które działają jak przedłużenia naszych kończyn. Ta pozorna erozja materialności nie oznacza jednak jej rzeczywistego zaniku – jedynie przenosimy ciężar infrastruktury daleko poza naszą percepcję. Trudności materialne idą ramię w ramię z rozwojem technologii jawiących się jako efemeryczne, ale próby odejścia od materialności zawsze wiążą się z jej powrotem. Dostrzegamy stojące za wszystkim maszyny, złożoność infrastruktury, która rozrasta się poza kontrolę jednostki. Baud umieszcza swoje prace w tym napięciu, ukazując technologię jako autonomiczną siłę, a nie tylko narzędzie w ludzkich rękach. W jej pracach dominują chłód, monochromatyczność i gładkie powierzchnie. Człowiek pojawia się sporadycznie, przedstawiony tym samym językiem wizualnym co obiekty – zamrożony w procesie, równy maszynom, narzędziom i materii. Prace Baud skłaniają do pytania: Dlaczego oddalamy od siebie fakt bycia maszyną wśród maszyn?

Technologia przejęła nie tylko nasze fizyczne zadania, ale i funkcje poznawcze: pamięć, nawigację, komunikację. Mimo że można to postrzegać jako stratę, jest to raczej rozszerzenie na nowe, pozaludzkie sprawczości. Baud dosłownie ukazuje metafory technologii, przedstawiając sieci, maszyny, systemy przechowywania danych w działaniu i rozkładzie. Podkreśla, że to, co uznajemy za abstrakcję, jest w rzeczywistości fizycznym mechanizmem. Przywykliśmy myśleć o technologii jako narzędziu, ale Baud sugeruje, że nie jest już jedynie naszym wytworem – to byty współzależne, funkcjonujące w sieci relacji. W świecie rosnącej złożoności ekonomicznej i technologicznej materialność wymyka się naszej percepcji. Język magicznych metafor opisujących technologię maskuje jej wpływ na naszą codzienność, relacje i politykę. Nie chodzi tu o naiwne odwrócenie ról, a zwrócenie uwagi na fakt, że bilans został nieodwracalnie zachwiany i nasze relacje z pozaludzkimi obiektami wymagają wypracowania nowych domyślnych podstaw, świadomości naszego miejsca w sieci czynników, tego, jak my wpływamy i co wpływa na nas. Do wypracowania tej świadomości konieczne jest opuszczenie stanu nieważkości oferowanego przez lekkie, efemeryczne rozwiązania i doświadczenie chłodu materialnej rzeczywistości.

O artystce

Edna Baud – artystka wizualna i dźwiękowa, absolwentka kulturoznawstwa na UMCS w Lublinie. Fascynują ją relacje między ludźmi a maszynami, lingwistyka i fenomenologia tajemnicy. W swojej praktyce kreśli topografie niesamowitych alegorii, tworząc semiotycznie gęste i sugestywne prace. Jej twórczość była prezentowana na licznych wystawach, m.in. w ramach Chcemy całego życia w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie (2024), Queerowych Strategii w przestrzeni Wołyńskiej 9 w Poznaniu (2023), czy Arbeitsjournal w wanda gallery w Warszawie (2022). Mieszka i pracuje w Gdańsku.

Edna Baud, Cold to the Touch
wernisaż 16 maja (pt.) 18:00
wystawa do 28 czerwca 2025 r.