Zuzanna Brzozowska: Ciąg skojarzeń jest dobry i nie ma co dalej kombinować
Papier w twórczości Zuzanny Brzozowskiej nigdy nie jest tłem. To współtwórca – czerpany w Nepalu, wyszperany w zapomnianej pracowni albo przyniesiony przez przyjaciół zamiast pocztówki. Każdy ma swój zapach, ciężar i aurę. To one otwierają drzwi do rysunku.
Brzozowska nie konstruuje planów ani teorii. Siada przy stole i pozwala, by papier sam podsunął linię, by plama sama się rozlała. Bywa, że rodzi się figura, innym razem krajobraz kraterów, a jeszcze kiedy indziej – czysta zabawa kształtem. Prace nie są szkicami do czegoś „większego” – są pełnymi zapisami oddechu.
Jej praktyka żyje pomiędzy miastem a lasem. W mieście rysunek staje się przeciwwagą dla codziennego rytmu – powrotem do równowagi. W starym kamiennym domu, wśród drzew, linia gęstnieje, nabiera spokoju i skupienia. Tam czas płynie wolniej, a obrazy rodzą się jak rozmowy – powoli, z ciszy. W tle pulsuje także rodzinne dziedzictwo: wrażliwość kadru wyniesiona z fotografii i filmu, papiery zdobywane z rozmaitych źródeł. To echo, które rezonuje w jej twórczości, ale nigdy nie dominuje. W centrum jest zawsze proces – uważny, intuicyjny, otwarty na to, co niesie
materia.
Tytuł wystawy brzmi jak notatka na marginesie: „Ciąg skojarzeń jest dobry i nie ma co dalej kombinować.” Tak właśnie powstają jej prace – z gestu, z materiału, z uważności. Ich siła tkwi w prostocie, w pozwoleniu, by forma wyłoniła się sama. Wystawa żakończy się finisażem.
wernisaż wystawy: 17.10 / piątek / 20:00
wystawa trwa do 22.11.2025
