Wody opadowe i podziemne zawierające rozpuszczone związki chemiczne np dwutlenek węgla, rozpuszczają niektóre skały takie jak wapienie, dolomity, gipsy czy sole kamienne. Zjawiska związane z rozpuszczaniem skał, tworzeniem różnego rodzaju pustek skalnych i remineralizacją w formie nacieków nazywamy krasem od krainy Kras w Słowenii. Łatwo rozpuszczalne gipsy i sole kamienne są skałami miękkimi i mało odpornymi, dlatego żywot pustek skalnych w nich powstałych jest krótki.

Najodpowiedniejszym podłożem do rozwoju jaskiń i innych zjawisk krasowych są wapienie a w mniejszym stopniu dolomity. Obydwie te skały występują często w przyrodzie na dużych obszarach. Ulegając rozpuszczeniu, z licznymi spękaniami i szczelinami są na tyle odporne i twarde, że przeważnie nie zawalają się pod wpływem warstw nadległych.

Ekspozycja mieści się w zachodniej części klatki schodowej i składa się z plansz opisujących te zjawiska krasowe, modelu jaskini oraz obrotowej makiety przedstawiającej formy krasu powierzchniowego i podziemnego.