Único concerto de José Lencastre em Varsóvia Mistério de Lisboa z udziałem:
– José Lencastre (sax),
– Andrzej Rejman (p, ep),
– Rafał Smoliński (bg electonics).
José Lencastre jest ceniony za swoją wszechstronność i nowatorskie podejście do jazzu i muzyki improwizowanej. Przez lata stał się kluczową postacią na tętniącej życiem portugalskiej scenie improwizowanej, znanej ze swojej umiejętności płynnego poruszania się po różnych gatunkach muzycznych w ramach współczesnego kreatywnego idiomu muzycznego.
Jego muzyka jest głęboko zakorzeniona w przekonaniu, że ma ona transformacyjną i uzdrawiającą moc. To podejście odzwierciedla oddanie Lencastre’a w przyczynianiu się do lepszego, bardziej harmonijnego świata. Każdy występ ma na celu stworzenie chwil introspekcji, rezonansu emocjonalnego i jedności, pozwalając muzyce przekroczyć jej tradycyjne granice i wzmacniać głęboką więź między muzykami a publicznością.

Rafał Smoliński – wizjoner dźwięku, mistyk, basista, filozof, twórca wydarzeń z pogranicza sztuk, wielbiciel elektroniki i niepokornej postawy wobec sztuk wszelakich, grał i współpracował m.in. z Mieczysłąewm Litwińskim, Tadeuszem Sudnikiem, Michałem Urbaniakiem, Lorą Szafran, Anną Gadt (Stępniewską), duetem MASHMISH, Z A.Rejmanem był twórcą Flash Mob Orchestra,16 osobowej orkiestry improwizującej.
Regularnie koncertuje w całej Europie, występując na znanych festiwalach i miejscach, takich jak Area Sismica, Krakow Jazz Festival, Copenhagen Jazz Festival, Aarhus Jazz Festival, Dragon Social Club, Jazz em Agosto i Konfrontationen Festival.
Dzięki bogatej karierze José przyczynił się do około 60 albumów, z czego 30 prowadził lub współprowadził. Ta obszerna dyskografia odzwierciedla nie tylko jego oddanie rzemiosłu, ale także zaangażowanie w przekraczanie granic i eksplorowanie nowych kreatywnych horyzontów. Jego albumy zostały pochwalone przez prestiżowe publikacje, takie jak Jazz.pt, All About Jazz, Free Jazz Blog, Salt Peanuts, NYC Jazz Records i Ipsilon.
Jego współpraca ma zasięg międzynarodowy, pracuje z takimi muzykami jak Susan Alcorn, Raoul Van der Weide, Onno Govaert, Kresten Osgood, Peter Evans, Margaux Oswald, Michael Formanek, Clara Lai, Dirk Serries, Martina Verhoeven, Eve Risser, Guilherme Granado, Aleksandar Scoric, Sakina Abdou, Peter Orins, Andrew Lisle, Bart Maris, John Dikeman, Zbigniew Kozera i Vasco Trilla i inni.

Andrzej Rejman – niepokorny hipis ale też często bardzo ułożony romantyk (czasem nawet uczesany) wielbiciel Debussy’ ego i Ligetiego (choćby to były nieco oddaleni od siebie stylistycznie twórcy) – ten Rejman, – któremu nauczycielka fortepianu Czeszka Nela Gniazdowska mówiła, gdy miał zaledwie sześć latek, że „nic z Ciebie Andrzejku nie będzie, bo grasz muzykę bez kanonów” – wyrósł przez te kilkadziesiąt lat na twórcę, improwizatora, i nieskutecznego menadżera swojego talentu Gra na wszystkim, co ma klawisze.