Co przychodzi Ci do głowy, gdy myślisz o Sycylii?
Piękne plaże, słońce, cytrusy, majestatyczna Etna – a może mafię, której istnienie wkładamy między bajki? Mieszkając na wyspie 30 lat temu nie miałam okazji jej poznać. Teraz wróciłam tam rowerem wiosną, gdy jest zielona, a słońce nie odbiera energii do pedałowania. Mieszkałam w starych kamieniołomach, podziwiałam słynne procesje wielkanocne, odkrywałam opuszczone po trzęsieniu ziemi wioski doliny Belice. W Corleone słuchałam opowieści o życiu w cieniu mafii i wysiłkach na rzecz zmiany wizerunku miasta. Chciałam oddalić się od turystycznych szlaków i wjechać w „interior”, gdzie przestrzenie górskie są rozległe, a kontakt z mieszkańcami bliższy, ale odwiedziłam także najcenniejsze sycylijskie zabytki UNESCO, od Syrakuz po Dolinę Świątyń.
Planowane trzy tygodnie na Sycylii przedłużyły się do dwóch miesięcy. „Sycylia to jak Włochy, tylko wszystko jest tu wolniejsze” – mówią, a ja całkowicie dostosowałam się do tego rytmu, bo nie lubię się spieszyć. Zapraszam na opowieści z Sycylii w rytmie slow.”
Ewa Świderska – podróżniczka i pasjonatka poznawania świata z perspektywy rowerowego siodełka. Od 2013 roku żyje w drodze podróżując rowerem – przemierzyła nim ponad 50 krajów na 3 kontynentach. Prowadzi social media i bloga jako Ewcyna.
Od lat związana z Włochami, przed laty mieszkała na Sycylii. Wróciła tam rowerem – częściowo sentymentalnie, odwiedzając znane sobie miejsca, a przede wszystkim po to, by odkrywać nowe. Spędziła dwa miesiące, przemierzając wyspę we własnym tempie, głównie z dala od turystycznych szlaków.
wstęp wolny
