NOWY cykl wykładów o sztuce poświęcony hybrydom i fantastycznym istotom, które od starożytności po współczesność zapełniają historie przedstawiane w sztukach plastycznych.

Nic nas ponoć tak nie wybija z poczucia komfortu, jak istoty humanoidalne. Zawieszone pomiędzy tym co „ludzkie” i „nie-ludzkie” niepokoją bardziej, niż najbardziej oczywiste kreatury. Fascynują nas, straszą, wprawiają w stan zakłopotania nie tylko spektakularne filmowe wilkołaki i krwiożercze zombie, ale nawet automaty, które swoją historią sięgają jeszcze starożytności. Mimo to, a może właśnie dlatego nurt współczesnej zmęczonej rzeczywistością sztuki chętnie sięga właśnie po te figury. Ich triumfalny przemarsz w popkulturze otworzyło wejście na ekrany kin w 1968 roku filmu George’a A. Romero „Noc żywych trupów”. Dwuznaczna „materia przejściowa” tego typu istot od tamtej pory bywa pojemną metaforą problemów społecznych, jak kwestia rasowa, neoliberalizm, konsumpcjonizm, choroby. W perspektywie politycznej odczytywane są one także jako lęk przed radykalnymi przewrotami o globalnym zasięgu. Fantazmat powrotu żywego trupa, istnienia wilkołaków czy ożywionych realnie automatów, zgodnie z freudowską koncepcją niesamowitości w jednych budzi zaledwie dreszcz wstrętu i obrzydzenia, w innych lęk przed nieznanym, zwłaszcza że podanym czasem w obscenicznym fizjologicznym przebraniu. Niepokojąca niestabilność ich cielesności wydaje się zaskakująco użyteczna: czerpały z niej wanitatywne tańce śmierci, surrealizm mieszał się z psychoanalitycznym libido i popędem śmierci, a współczesna humanistyka osadza często afirmatywnie w roli podmiotu wymykającego się z ram binarnych schematów i wszelkich opresyjnych klasyfikacji.

Miejsce wydarzenia
offline: sala widowiskowa z publicznością / wstęp wolny;
online: transmisja na profilu SDK na Facebooku