Moniuszko nigdy nie był w Tatrach ani też muzyki podhalańskiej nie słyszał – on ją sobie wyobraził, tworząc ogólny idiom muzyki ludowej z różnych elementów folkloru polskiego. Stąd w operze o Góralach pojawia się mazur, dziś osłuchany jako jeden z arcypolskich cytatów muzycznych, co to spod strzech wyimaginowanych trafił pod strzechy prawdziwe, zaś wcale zgrabne „tańce góralskie” tyle mają wspólnego z muzyką Podhalan, co mozarella z oscypkiem. Librecista Włodzimierz Wolski pierwotnie planował umieścić akcję w Świętokrzyskiem… A jednak to muzyka żywa i świetnie brzmiąca na tle sobie rówieśnych dzieł rangi światowej – czego dowodzi choćby niedawne wykonanie włoskiej wersji językowej opery przez legendarny zespół Europa Galante pod dyrekcją Fabio Biondiego. Aria Jontka Szumią jodły jest naszym E lucevan e stelle (choć napisana bez mała pół wieku wcześniej) – skarbem narodowej wokalistyki, wywołującym niezmiennie zbiorową rozkosz widowni, której jeży się włos z przejęcia. Jako historia tragicznego mezaliansu, w której pobrzmiewają echa napięć klasowych, zdaje się być Halka operowym evergreenem, który w nowej wersji mistrza reżyserii Mariusza Trelińskiego i w koprodukcji dotknie ważkich i aktualnych problematów.

Reżyser: Mariusz Treliński

Obsada: Krzysztof Szumański jako Stolnik, Maria Stasiak jako Zofia, Dariusz Machej jako Dziemba, Tomasz Rak jako Janusz, Piotr Beczała jako Jontek, Izabela Matuła jako Halka, Jasin Rammal-Rykała jako Dudziarz.

Autor: Stanisław Moniuszko
Data premiery: 2020-02-11
Gatunek: opera
Scenografia: Boris Kudlička
Muzyka: Łukasz Borowicz
Światło: Marc Heinz
Choreografia: Tomasz Jan Wygoda
Kostiumy: Dorota Roqueplo