Pozdrowienia z Alej Jerozolimskich to projekt publiczny w przestrzeni miasta. Jego głównym elementem jest sztuczna palma daktylowa: Phoenix Canariensis, która stoi w Warszawie na skrzyżowaniu: Alej Jerozolimskich i Nowego Światu, na wysepce ronda de Gaulle’a.

Pozdrowienia z Alej Jerozolimskich są pomysłem wziętym z języka, z opowiadania, z próby opisania podróży do Izraela. Szpalery palm wzdłuż Alej Jerozolimskich miały stanowić podsumowanie wyprawy, którą Joanna Rajkowska i Artur Żmijewski odbyli wiosną 2001 roku. W rozumieniu dosłownym jest to przeniesienie widoku, który w Izraelu jest oczywisty, do Warszawy, na ulicę, której nazwa z kolei odsyła do Izraela. W warstwie mniej dosłownej palma nawiązuje do wyrażenia, którym w języku polskim opisujemy coś nie do pomyślenia, coś poza naszym sposobem pojmowania, coś, co mówiąc krótko uznajemy za idiotyczne. Z pewnością ta palma jest zbiorowym, absurdalnym przedsięwzięciem wielu osób i w ten sposób spełnia się jej podstawowa funkcja: zgromadzić ludzi, postawić wobec czegoś, czego nie rozumieją.

Palma jest wykonana z tworzyw sztucznych i materiałów naturalnych, jest przystosowana do warunków zewnętrznych – odporna na deszcz, śnieg i niskie temperatury – a także zabezpieczona od skutków promieniowania słonecznego. Liście wykonane są z polietylenu z filtrem UV. Umieszczona wewnątrz pnia konstrukcja zapobiega przechylaniu się jej pod wpływem wiatru. Stalowy trzon jest obłożony poliuretanem strukturalnym oraz korą, odpowiednio zabezpieczoną chemikaliami. Całość jest osadzona na metalowej konstrukcji, umocowanej prefabrykatami betonowymi. Wysokość palmy wraz z koroną wynosi ok. 15 metrów. Palma została zaprojektowana przez autorów projektu, a wykonana przez firmę Soul-utions.Com w Stanach Zjednoczonych.