Przypomnijmy krótko główny wątek tego wieloznacznego mitu. Tytan Prometeusz wykradł bogom ogień, jeden z atrybutów ich władzy nad światem, aby udostępnić jego korzyści zwykłym śmiertelnikom i przyczynić się do rozwoju ludzkości. Urażony tym świętokradztwem, Zeus postanowił zemścić się okrutnie zarówno na śmiałku, jak i na ludzkości. Prometeusza przykuł do skał Kaukazu i codziennie zsyłał Orła, który za dnia wyjadał wątrobę skazańca. W nocy wątroba odrastała, a całe cierpienie Prometeusza rozpoczynało się na nowo. Równocześnie władca Olimpu postanowił wystawić na próbę ludzkość. Polecił stworzyć kobietę o imieniu Pandora, którą bogowie obdarzyli olśniewającą urodą i wieloma talentami, a Zeus podarował jej tajemniczą Puszkę jako posag dla przyszłego męża. Podarunek obwarowany był jednak zakazem jego otwierania. Łatwowierny Epimeteusz, brat Prometeusza, poślubił Pandorę, która ulegając swojej ciekawości otworzyła Puszkę, uwalniając z niej wszelkie nieszczęścia jakie dotykają odtąd ludzkość. Szczęśliwie w Puszce Pandory ukryta była również Nadzieja, która wciąż tam pozostaje jako pocieszenie dla rodzaju ludzkiego.

Reżyser: Krzysztof Pastor

Autor: Klaus Bertisch
Data premiery: 2025-06-18
Genre: Ballett
Scenografia: Tatyana van Walsum
Światło: Jean Kalman
Choreografie: Krzysztof Pastor